Szkoda, że nareszcie

Film dokumentalny "Szkoda, że nareszcie" w reżyserii Sebastiana Juszczyka przedstawia postać Jacka "Budyń" Szymkiewicza – nietuzinkowego , utalentowenego artysty i osobowości scenicznej, znanego z wyjątkowych, poetyckich tekstów i pasji do muzyki.
Postać Budynia ukazana jest bez specjalnych ubarwień i ustalonej tezy, gdyż on się z spoza takiego kategoryzowania wymykał. Był twórcą niebanalnym którego „nie dawało się złapać”. Bardzo czułym i empatycznym, a czasem nieoczekiwanie szalonym i kontrowersyjnym. Wymyka się prostej ocenie .
Artystycznie był ceniony, podziwiany i dla niektórych niedościgniony.
Obraz składa się z wypowiedzi samego bohatera, rozmów z jego przyjaciółmi oraz wypowiedzi znanych nazwisk sceny muzycznej którzy byli mu bliscy lub w pobliżu tworzyli. Całość wsparta jest kolażami video oraz animacjami, które są symbolicznym wyrazem natury Jacka, odzwierciedlającej się bardzo często w tekstach piosenek.
W filmie podejmowane są tematy relacji międzyludzkich, zdrowia psychicznego, uzależnień czy społecznych przekroczeń. Dodatkowym atutem jest tło społeczne przełomu lat 90tych, polskiej sceny niezależnej, świata artystycznego.
"Szkoda, że nareszcie" to inspirująca opowieść o tym, jak muzyka może stać się sposobem na życie, formą terapii i autokreacji, ale również o podejmowaniu trudnych decyzji i wyzwań, co może mieć duże znaczenie zarówno dla osób zaczynąjąch swoją drogę artystyczna, jak i tych którzy szukają w życiu głębszych znaczeń.

Film dokumentalny "Szkoda, że nareszcie" w reżyserii Sebastiana Juszczyka przedstawia postać Jacka "Budyń" Szymkiewicza – nietuzinkowego , utalentowenego artysty i osobowości scenicznej, znanego z wyjątkowych, poetyckich tekstów i pasji do muzyki.
Postać Budynia ukazana jest bez specjalnych ubarwień i ustalonej tezy, gdyż on się z spoza takiego kategoryzowania wymykał. Był twórcą niebanalnym którego „nie dawało się złapać”. Bardzo czułym i empatycznym, a czasem nieoczekiwanie szalonym i kontrowersyjnym. Wymyka się prostej ocenie .
Artystycznie był ceniony, podziwiany i dla niektórych niedościgniony.
Obraz składa się z wypowiedzi samego bohatera, rozmów z jego przyjaciółmi oraz wypowiedzi znanych nazwisk sceny muzycznej którzy byli mu bliscy lub w pobliżu tworzyli. Całość wsparta jest kolażami video oraz animacjami, które są symbolicznym wyrazem natury Jacka, odzwierciedlającej się bardzo często w tekstach piosenek.
W filmie podejmowane są tematy relacji międzyludzkich, zdrowia psychicznego, uzależnień czy społecznych przekroczeń. Dodatkowym atutem jest tło społeczne przełomu lat 90tych, polskiej sceny niezależnej, świata artystycznego.
"Szkoda, że nareszcie" to inspirująca opowieść o tym, jak muzyka może stać się sposobem na życie, formą terapii i autokreacji, ale również o podejmowaniu trudnych decyzji i wyzwań, co może mieć duże znaczenie zarówno dla osób zaczynających swoją drogę artystyczna, jak i tych którzy szukają w życiu głębszych znaczeń.