It Looks Like Rain

There is no absolute good and bad in modern art. The acceptable human values that underlie the most excluded behaviors are revealed. Defining is preferable to understanding and teaching rather than judgment. "What?" not "why?" is important. The action I have created with this point of view towards the concept of "deception", which is a universal phenomenon "It Looks Like Rain"; It is a true story that emphasizes the necessity of observing in order to understand, not to criticize, to blame, to judge.

The action shows the whole of tendencies that are directed with great force to the purpose of the protection and maintenance of every living thing. As long as everything that exists remains, it tries to stay in existence. This is the best possible effort. Nothing can destroy it unless there is an external cause. (Conatus philosophy / Spinoza)

In my story, we see the character of Yağmur who struggles to survive, no matter how much she is judged by herself and the outside world, no matter how much she suffers. In parallel, I described the struggle for survival of hundreds of thousands of male chicks, who are slaughtered every day, on the grounds that they do not lay eggs and are less flesh than females. (France announced that it will enact a law in 2021; will be one of the first countries to prohibit mass killing of male chicks.)

When looking at the whole film, the organizationality and essence that provide the golden ratio is the CONATUS concept. In the scene where Yağmur proceeds to the ferry, there is a poster of a theater piece called CONATUS hanging on the wall.

In parallel with the pain of Yağmur and the struggle of the chicks, I have staged my film, which I put forward in the form of an epic narrative, with the Kübler Ross model named "Five Stages of Sorrow"

1 and 2-Anger; With the change of direction of the feeling of sadness, anger towards the person / self / others causing this situation; to feel guilty, to turn to yourself.
3-Bargaining; hope, delay, desperation, weakness, need to take control again, bargain with God. (This stage is not seen in the chick.)
4-Depression; regret, inability to control emotions.
5-Acceptance; starting positive conversations, emotional aspect of acceptance, hugging someone ...

Yağmur is a character in purgatory, who is in a decision-making phase. In my story, which has a plot that breaks the established codes by rejecting the exploitation language used on women in cinema, the dual unity between the realist / rational Yağmur and the romantic Kaya, whose value judgments, weaknesses, contradictions and desires have become different from each other, stand out. The conflict between Romanticism / Realism takes place in the subtext and these opposite ends become the most effective phenomenon in creating tension. Although the RATIONALITY element gains weight in the narrative, at the end of the story it will be understood that none of them prevailed, it will be seen that the image of indecision continues and the dual unity is not broken. (The nature of objects, CLASSICISM will emerge.) The passive principle of being is NATURE. Even though realism and romance collide logically, there is art at the point where they intersect between MIND and EMOTIONS. (Yağmur's contradictions, conflicts, indecisions)

In this sense, in the narrative of the film, I went beyond the nude story of Yağmur and drew attention to the slaughter of animals with intellectual fiction. The arrangement of these two concrete events is a brand new concept; It has revealed the concept of CONSTRUCTION. The relationship between nature (animal) and human, which has been lost with modernization, is discussed.

In my film, I used Yağmur's thinking, that is, a kind of play. Although this dream is in a holistic relationship with the narrative within the filmic narrative, it plays a "trick" with narrative reality, creating a mystical atmosphere. The table that says "Play" hanging on the wall at the entrance of the house is a sign that indicates this. Horizontally advancing time is cut vertically with back turns, returns to the past and interferes with the future. Also, when Yağmur falls asleep, the dream she sees guides her (the transference of there being here brings change), writes a letter, pours out her heart, finishes her showdown and returns home.

Yağmur is a strong woman in a patriarchal society who does not obey, who can go beyond the moral values of the society, who weakens men with her sexuality, who does not commit suicide for the sake of love, but who knows how to stand up by taking responsibility. Kaya, on the other hand, is a man with courage but no will. He is disappointed and tries to overcome his situation with his romanticism and return to his mother (hugging his mother's coat). Both have the common denominator, salvation is achieved through suffering.

Monochrome black, white and shades of gray used in color selection in the context of the cinematography of my film; With a semi-imaginary design, it creates contrast in order to emphasize the opposite view of life of Yağmur and Kaya, and "romantic meldodram" adds weight to the narrative, draws attention to the possibilities in life and recreates the reality.

Kaya is a character with the complex of Oedipus and, accordingly, Peter Pan. There are references to this complex in the story. (His photo with his dead mother, his mother's swinging chair, jacket, childish behavior...) The psychological object (attitude object) of Kaya is the oil paintings, puzzles, and what her mother puts in her place is Yağmur.

Picasso's painting Guernica, in which Kaya made the puzzle and hung on the wall, the fact that love is a kind of "war" and spatial composition of suffering; The Kiss by Gustav Klimt illustrates the romance of Kaya, the candles that end, the small statue on the coffee table that Kaya does not want to hear the truth, the geraniums on the balcony are the longing for Kaya to establish a family, the walnuts on the table are some of the examples that symbolize "truth" according to the Mesnevi thought.

Thunder, rain, wind dominate the narrative as the expression of mental structure. As if it will rain, cloudy sky supports the mood of Yağmur and displays the participation of nature as a structural element in the story.

In my film, meaning is created from visual and sound contrasts. Its most basic is the opposition of CULTURE / NATURE in parallel with the opposition of MIND / EMOTION. Other examples are fire / water, woman / man, guilt / innocence, death / life, loyalty / betrayal. The ambulance sound heard at the very beginning of the movie gains meaning with the sela (religious speech) read towards the end.

INSTABILITY arising from the conflict of mind and emotions dominates the fiction of the original soundtrack of the movie. People often talk about things they cannot express with their inner voices. While these inner voices contributed to the narrative through Yağmur's letter to Kaya in the film, the emotional structure was revealed in a complete, courageous and simple way with the music heard in the background.

The quote I made close to the finale of the film is the famous quote of Jeremy Bentham, the world's first animal rights advocate, who, besides being a thinker who emphasizes freedom of conscience and cares about the data revealed by reason, criticizes the slaughter, experiments and maltreatment of animals.

The features of the epic narrative will be quite clearly visible in my film. A world view is conveyed to the audience, they are made to make some judgments, they are kept as an observer in front of the event, the presence of the camera is felt, the emotions are taken forward (especially with Kaya's exaggerated acting) and the audience is provided with some information.

Also, in my film, the perception that social existence directs thought has been tried to be given by montage technique. By creating an end that is open to multiple reading, emphasis is placed on what is intended to be told, not the story. As Kaya said to Yağmur in one scene, "You are a Chekhovist", a Chekhov-style END was created in the final of the film and the imagination of the audience was activated. Even eternity is emphasized.

The narrative proceeds as follows: illustrative voices, intellectual words, short acts, silence, visual symbols, dialogues, monologues, inner speeches, clash of thoughts, the flutter of passions, the voice of the mind, the sound of feelings, slow movements, the revealing of the non-being, the secret of what is, the decisions made, action, suffering, determination and indecision in line...

Life consists of choices. Sometimes we can feel in purgatory as a result of regret for the wrong choices we make, even if we don't want to. The way out of this is to quit the search for heaven / hell and focus on one's own feelings, thoughts and desires. This is heaven and hell. Being able to be happy again is difficult, although sometimes scary, but never impossible. As human beings, we have the power to achieve this, to survive under all conditions; but what about other animals?

YAĞMUR YAĞACAK GİBİ / KISA FİLM / YÖNETMEN GÖRÜŞÜ

Modern sanatta mutlak iyi ve kötü yoktur. En çok dışlanan davranışların altında yatan kabul edilebilir, insani değerler ortaya çıkarılır. Yargılamak yerine anlamak ve öğretmek yerine tanımlamak tercih edilir. “Ne?” değil, “neden?” önemlidir. Bu bakış açısıyla yarattığım “Yağmur Yağacak Gibi” evrensel bir olgu olan “aldatma” kavramına yönelik eylemi; eleştirmek, suçlamak, yargılamak için değil anlamak için gözlemlemek gerekliliğini öne çıkaran gerçek bir hikayedir.

Eylem, her canlının kendi varlığını koruması ve sürdürmesi amacına büyük bir güçle yönelmiş eğilimler bütününü gösterir. Varolan her şey varlıkta kaldığı sürece, varlıkta kalmaya çabalar. Bu olabilecek en iyi çabadır. Dış bir neden olmadıkça hiçbir şey onu yok edemez. (Conatus felsefesi/Spinoza)

Hikayemde de, her ne olursa olsun, ne kadar hem kendi hem dış dünya tarafından yargılanılırsa yargılansın, acı çekerse çeksin, hayatta kalmak için mücadele eden Yağmur karakterini merkeze aldım. Buna paralel olarak, yumurtlamadıkları ve dişilere göre daha az etlenmeleri gerekçesi ile tüm dünyada, her gün, katliama uğrayan yüz binlerce erkek civcivin varlıkta kalma mücadelesini anlattım.

Filmin bütününe bakıldığında, altın oranı sağlayan örgensellik ve öz, CONATUS kavramıdır. Yağmur’un vapura ilerlediği sahnede, duvarda asılı, CONATUS adlı bir tiyatro eserinin afişi görülmektedir.

Epik anlatı biçiminde ortaya koyduğum filmimi, Yağmur’un çektiği acılar ile civcivlerin mücadelesini, paralel olarak, “Kederin Beş Aşaması” isimli Kübler Ross modeli doğrultusunda, katmanlandırdım.
1 ve 2-Öfke; içinde bulunulan üzüntü duygusunun yön değiştirmesi ile, bu duruma sebep olana/kendine/başkalarına öfke; suçlu hissetme, kendine dönme.
3-Pazarlık; umut, erteleme/geciktirme, çaresizlik, zayıflık, yeniden kontrolü ele alma ihtiyacı, Allah ile pazarlık.(Civcivde bu aşama görülmemektedir.)
4-Depresyon; pişmanlık, duyguları kontrol edememe.
5-Kabul; olumlu konuşmalara başlama, kabulün duygusal boyutu, birine sarılmak...

Yağmur, arafta kalmış, bir karar verme aşamasında olan bir karakterdir. Sinemada kadın üzerine kullanılan sömürü dilini reddederek, yerleşik kodları kıran bir olay örgüsüne sahip hikayemde, değer yargıları, zaafları, çelişkileri ve istekleri birbirinden farklı duruma gelmiş realist/akılcı Yağmur ile, romantik Kaya arasındaki ikili birlik öne çıkmaktadır. Alt metinde Romantizm/ Realizm çatışması yer almakta ve bu karşıt uçlar gerilimin yaratılmasında en etkin olgu durumuna gelmektedir. Her ne kadar AKILCILIK öğesi anlatıda ağırlık kazansa da, hikayenin sonunda hiçbirinin galip gelmediği anlaşılacak, kararsızlık imgesinin devam ettiği, ikili birliğin bozulmadığı görülecektir. (Nesnelerin doğası, KLASİSİZM ortaya çıkacaktır.) Varlığın edilgen ilkesi DOĞADIR. Realizm ve romantizm mantıksal olarak çatışsa da, kesiştikleri noktada, AKIL ile DUYGULAR arasında (Yağmur’un çelişkileri, çatışmaları, kararsızlıklar) sanat vardır.

Bu anlamda, filmin anlatısında, Yağmur’un çıplak öyküsünün ötesine geçerek entellektüel kurguyla hayvanlara yapılan katliamlara da dikkat çektim. Bu iki somut olayın düzenlemesi yepyeni bir kavramı; YAPICILIK kavramını ortaya çıkarmıştır. Modernleşmeyle birlikte yitirilen doğa (hayvan) - insan ilişkisi ele alınmıştır.

Filmimde Yağmur’un düşüne, yani bir tür oyuna yer verdim. Bu düş filmsel anlatının içinde, anlatıyla bütüncül ilişkide olsa da anlatısal gerçeklikle “oyun” oynar, mistik bir hava yaratır. Evin girişinde duvarda asılı “Oyna” yazan tablo buna işaret eden bir gösterge konumundadır. Yatay ilerleyen zaman geriye dönüşlerle dik kesilir, geçmişe döner ve geleceğe müdahale edilir. Ayrıca Yağmur uyuya kaldığında gördüğü düş ona yol gösterici olur, (oradalığın buradalığa aktarımı değişimi getirir) bir mektup yazar, içini döker, hesaplaşmasını bitirir ve evine döner.

Yağmur, ataerkil toplumda, boyun eğmeyen, toplumun ahlaki değerlerinin dışına çıkabilen, cinselliği ile erkeği güçsüzleştiren, aşkı uğruna intihar eden değil, sorumluluk alarak dik durmasını bilen güçlü bir kadındır. Kaya ise cesaretli ama iradesiz bir adamdır. Hayal kırıklığına uğrar, romantikliği ve annesine dönüş ile (annesinin ceketine sarılması) içinde bulunduğu durumu aşmaya çalışır. Her ikisi de ortak paydada, kurtuluşa, acı çekerek ulaşılır.

Filmimin sinematografisi bağlamında renk seçiminde kullanılan monochrome siyah, beyaz ve grinin tonları; yarı düşsel bir tasarı ile hem Yağmur ve Kaya’nın zıt hayat görüşünü vurgulamak amacıyla kontrast oluşturmakta, hem ‘romantik meldodram’ anlatıya ağırlık kazandırmakta hem yaşamdaki olasılıklara dikkat çekmekte hem de gerçekliği yeniden yaratmaktadır.

Kaya, Oedipus ve buna bağlı olarak Peter Pan kompleksine sahip bir karakterdir. Hikayede bu komplekse ait göndermelere yer verilmiştir. (Hayatta olmayan annesi ile fotoğrafı, annesinin sallanan sandalyesi, ceketi, çocuksu davranışlar...) Kaya’nın psikolojik objesi (tutum nesnesi) yaptığı yağlıboya tablolar, yapbozlar ve devamında annesinin yerine koyduğu, Yağmur’dur.

Kaya’nın duvara astığı Picasso’nun Guernica tablosu, aşkın da bir tür “savaş” olduğu gerçeğini ve ızdırabın mekansal kompozisyonunu; Gustav Klimt’in Öpücük resmi Kaya’nın romantikliğini; mumlar bitişi, sehpadaki küçük heykel Kaya’nın gerçeği duymak istemeyişini, balkondaki sardunyalar Kaya’nın aile kurma hasretini, mutfak masasında bulunan cevizler Mesnevi düşünüşe göre “hakikati” simgeleyen örneklerden birkaçıdır.

Gökgürültüsü, yağmur, rüzgar, zihinsel yapının dışavurumu olarak anlatıda baskın yer almaktadır. Yağmur yağacak gibi, bulutlu gökyüzü, Yağmur’un ruh durumunu destekler nitelikte olup doğanın da yapısal öğe olarak hikayeye katılımını sergilemektedir.

Filmimde anlam görsel ve sessel karşıtlıklardan yaratılmıştır. En temeli AKIL/DUYGU karşıtlığı paralelinde KÜLTÜR/DOĞA karşıtlığıdır. Diğer örneklere, ateş/su, kadın/erkek, suçluluk/masumiyet, ölüm/yaşam, sadakat/ihanet şeklinde rastlanmaktadır. Filmin en başında duyulan ambulans sesi, sona doğru okunan sela ile anlama kazanır.

Filmin orjinal müziğinin kurgusuna da akıl ile duyguların çelişmesinden ortaya çıkan KARARSIZLIK hakimdir. İnsan çoğu zaman dile getiremediklerini içinden söyler. Bu iç sesler filmde Yağmur’un Kaya’ya yazdığı mektup yoluyla anlatıya katkı sağlarken fonda duyulan müzik ile duygusal yapı eksiksiz, cesurca ve yalın olarak ortaya serilebilmiştir.

Filmin finaline yakın yaptığım alıntı, vicdani özgürlük üzerinde duran ve aklın ortaya koyduğu verileri önemseyen bir düşünür olmanın yanısıra, hayvanlara yapılan katliamları, deneyleri ve kötü davranışları eleştiren, dünyanın ilk hayvan hakları savunucusu Jeremy Bentham’ın ünlü sözüdür.

Epik anlatının özellikleri filmimde oldukça açık olarak görülebilecektir. Seyirciye bir dünya görüşü iletilmekte, bir takım yargılara varması sağlanmakta, olayın karşısında gözlemci olarak tutulmakta, kameranın varlığı hissettirilmekte, duygular ileri götürülerek (özellikle Kaya’nın abartılı oyunculuğu ile) seyircinin bazı bilgilere ulaşması sağlanmaktadır. Ayrıca, filmimde toplumsal varoluşun düşünceyi yönettiği algısı montaj tekniği ile verilmeye çalışılmıştır. Çoğul okumaya açık bir son yaratılarak öyküye değil, anlatılmak istenene vurgu yapılmıştır. Kaya’nın bir sahnede Yağmur’a, “Çehovcusunuz siz kesin” dediği gibi, filmin finalinde Çehov tarzı bir SON yaratılarak izleyicinin hayal gücü devreye sokulmuştur. Hatta sonsuzluk vurgulanmıştır.

Anlatı şu şekilde ilerlemektedir: Gösterimsel sesler, anlıksal sözcükler, kısa eylemler, sessizlik, görsel semboller, diyaloglar, monologlar, iç konuşmalar, düşüncelerin çarpışması, tutkuların çırpınışı, aklın sesi, duyguların sesi, yavaş devinimler, olmayının ortaya serilmesi, olanın gizi, alınan kararlar doğrultusunda eylem, acı çekme, kararlılık ve kararsızlık...

Hayat, tercihlerden ibarettir. Bazen istemesek de yaptığımız yanlış seçimler yüzünden yaşanan pişmanlıklar sonucunda, arafta hissedebiliriz. Buradan çıkmanın yolu, kişinin cennet/cehennem arayışını bırakarak kendi duygu, düşünce ve arzularına odaklanmasıdır. Cennet de cehennem de budur. Yine mutlu olabilmeyi başarabilmek her ne kadar zor olsa da, bazen korkutucu olsa da, asla imkansız değildir. İnsan olarak bunu başarabilme, her koşulda hayatta kalabilme gücüne sahibiz; ama peki ya diğer hayvanlar?