Vyadhi

ഇരുളിൻ പ്രഭാതങ്ങൾ ഇനിയും വരുമ്പോളും
അളവറ്റ ജീവിതം മാത്രമാകും
വെറുതെ കിടന്നോരാ മജ്ജയാം മാസത്തിൽ
എല്ലിൻ കണങ്ങൾ മാത്രമായി

തിരിയാൻ അനങ്ങാതെ കിടന്നോരാ മുതുകിലായ്
പുഴുക്കളും വൃണങ്ങളും കൂടുകൂട്ടി
ആശഅറ്റെങ്ങോ കിടന്നോരാ ജീവിതം
കൂമൻ വിളിക്കായി കാതോർക്കവേ

പറയുവാൻ വയ്യ ആ വേദന എങ്കിലും
വറ്റി ഉണങ്ങിയ കണ്ണുകളും
എന്തിനീ ജീവിതം കാണുന്നതേ ഇല്ലേ
എന്നു നീ എന്നെയും കൂട്ടിടുമോ

കയ്യൊന്നുയർത്തുവാൻ കഴിയുമെന്നെങ്കിൽ ഞാൻ
എന്റെ ഈ ജീവിതം തീർത്തീടിനെ
പലനാൾ അകന്നു പോയ്‌ എങ്കിലും അവരെന്റെ
മരണത്തിനായിതാ കാത്തുനിൽപ്പു

മുഖവും മറച്ചവർ വന്നടുത്തെത്തുമ്പോൾ
ആ ഗന്ധം എന്തേ ഞാൻ അറിയാതെ പോയ്‌ മുറിയാകെ പൂശിയ അത്തറിൻ മണമെന്തെ
മരുന്നിന്റെ ഗന്ധത്തിൽ അലിഞ്ഞെങ്ങോ പോയ്‌

എന്റെ ആ മാറിലെ ചൂടേറ്റ കുഞ്ഞുങ്ങൾ
മടിയോടെ എങ്കിലും പരിചരിപ്പു
എത്ര നാളായി ഞാൻ പോറ്റി വളർത്തിയ
മക്കടെ മുഖം ഒന്നും കണ്മതില്ല