Silence Speaks

Bo De Langhe (26) is een Vlaamse regisseuse, schrijver en actrice. In haar werk vertrekt ze vanuit zichzelf en zoekt ze zichzelf nog
meer op in haar medemens. Zo is ze in staat een affiniteit te creëren met telkens maatschappelijk relevante thema’s.
Ze behaalde in 2019 een bachelor communicatiemanagement waar ze de commerciële kant van entertainment leerde kennen.
Daarna was haar artistieke honger nog niet over en startte ze een opleiding theater. In deze opleiding ontdekte ze haar
gelaagdheid als maker en speler. Ze voelde een nood naar het audiovisuele medium voor haar verhaalvertelling. Ze besloot om
in 2021 de opleiding Bachelor Audiovisuele Kunsten – optie film te starten aan Luca School Of Arts.
Bo zoekt altijd naar een balans tussen het artistieke en commerciële door een universele boodschap te putten uit haar eigen verhaal en emotie. Aangezien ze telkens zonder gène uit haarzelf vertrekt, is ze ook op zoek naar de puurheid van haar
medemens. In haar werk is ze op zoek naar de grens tussen de ruwe realiteit en magische realisme waar ze een focus legt op de
verbondenheid tussen de mens.
Ze werkt het liefst samen met non-professionele
acteurs en improvisatiespel om haar verhaal zo organisch mogelijk te maken.
In haar eerste jaar film maakte ze een fictie film (The Gravity Of Grief, 2022) over haar eigen angst voor het verliezen van een geliefde, haar gevoel van
verantwoordelijkheid hierin, het verliezen ervan en het ervaren van schuld in een rouwproces.
In haar film ‘De Stilte Spreekt (2024)’ zoekt ze de grens op tussen poëzie, magie en een rauwe werkelijkheid. Oorspronkelijk is dit een een autobiografisch verhaal die aangesterkt is door improvisatiespel van de stemacteurs. In ‘De Stilte Spreekt (2024)’ staat alles in teken van
de verbeelding van het kind en maakt ze een radicale keuze door enkel de kinderen in beeld te brengen op het familiefeest. Het verhaal ontvouwt zit volledig in de klankband.
Hiermee wilt ze het gevoel van isolement van het kind, diens onschuld, onvatbaarheid en hoogsensitiviteit weergeven.
Hier werkt Bo voor het eerst met non-professionele acteurs samen en ontdekt een kwetsbare oprechtheid die ze nergens eerder zag. Ze ontdekt de magie in de eerlijkheid van de mens, diens puurheid en hierin ontstaat volgens haar verbondenheid.

Toen Bo 26 jaar was, verloor ze haar moeder aan kanker. Ze zette haar studies aan de kant om de zorg voor haar moeder op haar te nemen. Een zwaar verlies waarin ze op tragische wijze lessen over radicale en onbegrensde liefde ontdekte. Bo heeft sinds kinds af aan al een fascinatie over de dood en maakte zelf enkele spirituele ervaringen mee. Momenteel werkt Bo aan haar volgende kortfilm waarin ze haar ervaring van verlies, liefde maar ook spiritualiteit aan de kijker wilt meegeven. De film zal tragikomisch en poëtisch zijn waar ze opnieuw zoekt naar een wisselwerking tussen ruwheid en magisch realisme. Haar boodschap kent ze duidelijk al, liefde sterft niet.