Apatik Ruh - Apathy Soul

Filmin çıkış noktası bir merak olarak işitme engelli insanları anlamaya empati kurmaya başlamamla gelişti. Engelli insanların her zaman toplumla, çevresiyle bir çatışma içinde yaşadıklarını anladım. Daha sonra Helen karakteri oluşmaya başladı. Helen, duyma imkanı varken duymak istemeyen depresif bir karaktere dönüştü. Karakterin kendi içsel ve çevresel çatışmasının karmaşıklığını, bilinmezliğini ve bilinçaltına hükmedişini, Helen'in savaşması gereken kötü karakteri temsil eden "ses" olmuş oldu. İnsanlar üzerinde yaptığım tespitlerden birini de filmde rüya sahnesinde aktarmak istedim. Aslında herkesin içinde doğuştan gelen bir apatik ruh vardır ve bunu içimizde saklayıp bir kötülükle ya da çaresizlikle karşılaştığımızda ortaya çıkartırız. Helen'in rüyasında karşısındakileri öldürmeden önce işitme cihazını çıkartması bunun sembolik bir göstergesi. Hepimiz zaman zaman sorumluluklarımızdan, kendimizle ve çevremizle yüzleşmekten kaçmak için duyarsızlık yapmaz mıyız?

ENGLISH
The starting point of the movie developed as a curiosity, when I started to empathize with understanding deaf people. I understood that people with disabilities always live in conflict with society and their environment. Then the character of Helen began to form. Helen turned into a depressed character who didn't want to hear when she could. The complexity, obscurity, and subconscious domination of the character's own internal and environmental conflict became the "voice" that represented the villain Helen had to fight. I wanted to convey one of my observations on people in the dream scene in the movie. In fact, there is an innate apathetic spirit inside everyone, and we hide it within us and reveal it when we encounter evil or despair. Helen's dream of removing her hearing aid before killing her opponents is a symbolic indication of this. Don't we all act insensitive from time to time to avoid our responsibilities, to face ourselves and our environment?